Trabou pa Kòrsou langs de ideologische meetlat

WILLEMSTAD – De antwoorden van Rennox Calmes in de Kieswijzer-rubriek, elders op deze site, namens TPK, laten een nationalistisch-populistisch en pragmatisch sociaal-economisch wereldbeeld zien. De partij positioneert zich als een directe vertegenwoordiger van de burger, met een sterke nadruk op economische zelfvoorziening, sociale rechtvaardigheid en nationale trots. Maar hoe goed sluit hun programma aan bij deze ideologische kern?

1. Sociale rechtvaardigheid en overheidsinterventie: de staat als beschermheer

TPK stelt dat niemand in armoede mag leven en dat salarissen door de overheid gereguleerd moeten worden. Dit wijst op een sterke sturende rol van de overheid in sociale en economische vraagstukken. De partij pleit voor een herziening van belastingen en sociale voorzieningen op basis van bestaansminimum-criteria.

Consistentie?
Ja, TPK ziet de overheid als hoeder van de burger, met directe interventies om ongelijkheid te bestrijden. Dit sluit aan bij een sociaal-nationalistisch model, waarin economische bescherming en sociale zekerheid hand in hand gaan.

2. Economische zelfvoorziening: onafhankelijkheid als doel

TPK benadrukt het belang van landbouw, veeteelt, visserij en recycling als economische groeimodellen. Dit past bij een autarkische economische visie, waarbij de afhankelijkheid van externe partijen zoveel mogelijk wordt beperkt. De focus op duurzame energie en afvalverwerking als economische kans sluit hier naadloos op aan.

Consistentie?
Ja, de partij trekt deze lijn door in hun visie op duurzame energie en voedselproductie. Maar het idee dat Curaçao volledig zelfvoorzienend kan zijn, botst met hun pleidooi voor een agressieve toerismecampagne richting de VS. Hoe combineer je economische onafhankelijkheid met een economie die sterk leunt op buitenlandse toeristen?

3. Bestuurlijke vernieuwing en anti-corruptie: terug naar de basis

TPK stelt dat corruptie een systeemfout is en dat de overheid zich strikter aan haar eigen regels moet houden. Ze pleiten voor meer controle en handhaving, onder andere bij de gokindustrie en het ambtenarenapparaat. De partij is kritisch op de manier waarop politiek wordt bedreven en ziet een gebrek aan kennis bij parlementsleden als een groot probleem.

Consistentie?
Ja, maar er is een tegenstrijdigheid: hoe kan een inefficiënte overheid de problemen oplossen als de partij tegelijkertijd pleit voor meer staatscontrole? De roep om striktere handhaving staat haaks op de kritiek op bureaucratische traagheid.

4. Nationale identiteit en patriotisme: Curaçao eerst

TPK hecht veel belang aan nationale trots en zelfredzaamheid. Dit komt tot uiting in hun onderwijsvisie (vak ‘vaderlandsliefde’), hun kijk op Venezuela (geen inmenging, puur economische samenwerking) en hun economische koers (minder afhankelijkheid van buitenlandse bedrijven).

Consistentie?
Ja, maar dit patriotisme botst met het realisme van een open economie. Hoe verenig je een nationale focus met de noodzaak om toeristen en buitenlandse investeringen aan te trekken?

5. Economische realiteit vs. ideologie: hoe betaal je dit alles?

TPK stelt dat Curaçao altijd geld heeft gehad, maar dat het niet goed wordt gebruikt. Dit klinkt als een populistische simplificatie van een complex begrotingsvraagstuk. De partij pleit voor meer investeringen, maar concrete financieringsplannen blijven vaag.

Consistentie?
Gedeeltelijk. De partij wijst terecht op inefficiënt financieel beleid, maar hun oplossing (‘budget moet passen bij plannen’) is abstract. Er is weinig inzicht in hoe zij structureel budgettaire ruimte willen creëren.

Conclusie: Hoe goed voldoet het programma aan de ideologische meetlat?

Trabou pa Korsou blijft grotendeels trouw aan haar nationalistisch-populistische kernwaarden:
✅ Overheid als beschermer van de burger
✅ Nationale trots en zelfvoorziening als speerpunten
✅ Eerlijke salarissen en bestaansminimum als leidraad
✅ Economische onafhankelijkheid door middel van landbouw en energieproductie
✅ Strikte handhaving en anti-corruptie als oplossing voor bestuurlijke problemen

Spanningsvelden:
⚠ Zelfvoorziening vs. open economie → Hoe vermijd je buitenlandse afhankelijkheid als je toerisme en investeringen nodig hebt?
⚠ Sterke overheidsregie vs. kritiek op bureaucratie → Hoe kan een inefficiënte overheid een grotere rol spelen in economie en regulering?
⚠ Begrotingsdiscipline vs. ambitieuze investeringen → Waar komt het geld vandaan voor hun uitgebreide plannen?

Kortom, het programma sluit grotendeels aan bij de ideologische visie, maar kent enkele structurele dilemma’s die in de praktijk een uitdaging zullen vormen.

24