Het is een diepe en logische angst bij ouders in verwachting van een (eerste) kind: dat het niet goed gaat. Dat is ook het onderwerp van het filmdrama Kind met Noortje Herlaar en Vincent van der Valk. En een groot drama ligt in het verschiet, durven we over deze zware psychologische thriller met een horrorrandje wel te verklappen.
Kind is een film van de relatief jonge regisseur Jan Verdijk (38). Metro zag hem al voor de Filmrecensie van de Week. Kinderleed is nooit leuk, maar trekt wel de aandacht. Dat merkten we bijvoorbeeld aan het enorme aantal lezers van een recensie over Zee van Tijd, over een peuter die van een zeilschip in de oceaan valt en nooit meer wordt gevonden. Dat helaas waargebeurde verhaal is momenteel nog op Netflix te zien. Of mensen na het lezen van zo’n zwaar onderwerp ook de stap richting bioscoop wagen, is geen zekerheid (en da’s niet zo gek).
Regisseur Kind maakte miskramen mee
Kind is vanaf morgen in de bios te zien, in dit geval over het nog ongeboren kind van Jaimy (Noortje Herlaar) en Leon (Vincent van der Valk). Jan Verdijk maakte hem niet zomaar, hij is ervaringsdeskundige. „Tijdens het ontwikkelen van het script van Kind zaten mijn vriendin en ik middenin een lange, stille
strijd om een kindje te krijgen”, vertelt de regisseur. „We hadden meerdere miskramen meegemaakt. We probeerden alles: onderzoeken, diëten, supplementen, acupunctuur, hormoonbehandeling. Er was geen oorzaak. We kregen geen begeleiding, alleen het advies om het opnieuw te proberen. ‘Domme pech’, zeiden de artsen.”
In Kind gaat het precies daar om: zoveel mogelijk dingen aangrijpen om maar een gezond kindje te kunnen krijgen en, als het dan niet blijkt te groeien, alles uit de kast halen wat maar mogelijk is. Of iets nou van een ervaren arts komt, of van holistisch verloskundige Nicole die we in Kind zien (een rol van Tamar van den Dop). Als je de film zou moeten samenvatten, dan gaat het over de hang naar controle die nu eenmaal in de mensen zit. Wat die controle ook maar kan versterken, we pakken het graag aan.
Zweverig positief type
Deze film is geen aanrader voor mensen met een sterke kinderwens. Laten we het erop houden dat het in Kind nogal heftig is allemaal. Dat begint al bij een eerdere miskraam van Jaimy („alles zit er al aan!”) en een gruwelijk beeld van een ieniemienie-doodskistje. Als Jaimy na lange tijd toch weer zwanger is, blijkt het kindje niet genoeg te groeien en daarbij komt de holistisch verloskundige in beeld. Deze vrouw is het zweverige positieve type, „wars van westerse paniek”. Bij deze kijker wekt zij vanaf het eerste moment weerzin op, maar dat kan bij iedereen anders zijn. Dat ze een bemoeial eerste klas is, zal bij iedereen ernstige jeuk opleveren.
Zo niet altijd bij Jaimy en Leon, die grijpen alles aan voor een gezond kind, hoewel de behandelingen van Nicole tot de nodige frictie binnen hun relatie leiden. Wat nog rustig begint met speciale geurkaarsen en een maansteen in bed, gaat alsmaar verder, tot levensbedreigend aan toe. Maar ja, mevrouw Zweef lijkt het toch echt met de beste bedoelingen te doen. Hoever ga je als toekomstige ouders mee met zo’n persoon? Zet je alles op het spel om je kind te helpen?
Kind laat je ook nadenken
„Er is meer dan wetenschap”, klinkt er ergens in deze aangrijpende film. Die gedachte is overigens allesbehalve een reclameboodschap voor alles buiten de wetenschap op. De regisseur en acteurs krijgen het juist voor elkaar – hoe heftig dus ook – om de kijkers zich te laten afvragen: ‘Ik kan dit allemaal wel veroordelen, maar wat zou ik zelf doen bij een kindje op komst?’
De drie acteurs zijn stuk voor stuk prima tot erg goed. Wat zal het voor Noortje Herlaar, zelf moeder, een pittige klus zijn geweest. Dat je een zware rol aan haar kan overlaten, bewees ze echter wel vaker. Wat te denken van het spelen van Isa Hoes in Toen Ik Je Zag, de film over de zelfmoord van Antonie Kamerling en vooral het verdere leven van zijn gezin daarna?
Wat absurdistische zaken die gedurende Kind aan de orde komen, zijn niet noodzakelijk. Het onderwerp van de film is al goed genoeg. En zwaar. Poeh, dit is heel goed gedaan; maar een ontspannend anderhalf uurtje bioscoop heb je niet.
Beoordeling uit 5: 4
De volgende keer lees je in de Filmrecensie van de Week over een beroemde titel die terugkeert, The Naked Gun. Ja, die reeks stamt uit de tijd dat je nog belde met een telefoon met een snoer eraan (1988, 1991 en 1994), maar er is nu een 2025-versie. De legendarische komiek uit de filmserie, Leslie Nielsen, is al veertien jaar dood, maar we krijgen Liam Neeson ervoor terug.
Joep probeerde LSD, ‘dacht dat hij kon vliegen’ en sprong in ravijn
Het Grote Offensief: niet voor te stellen dat onze kinderen zo aan het front moeten vechten
Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.
